Kreu i klubit të përfaqësuesve të Partisë Demokratike të Socialistëve (DPS) të Malit të Zi, Andrija Nikolliq, në një intervistë për Portalin RTMZ tha se sektori i sigurisë ka pësuar dëme të mëdha që nga gushti i vitit 2020. Po shembet sistematikisht, thotë ai, dhe është politizuar më ashpër nga dy qeveritë e mëparshme, veçanërisht nga ish-kryeministri Dritan Abazoviq.

Siç tha ai, qoftë si qeveri, qoftë si opozitë, PDS do të jetë gjithmonë mbështetja më e besueshme për Malin e Zi europian.

Zgjedhjet e brendshme partiake në PDS do të mbahen në fund të janarit. Lajmi kryesor është se për herë të parë në Mal të Zi, anëtarët e një partie do të zgjedhin drejtpërdrejt lidershipin e tyre. Është standardi që po futet në jetën politike të Malit të Zi nga Partia Demokratike e Socialistëve, me idenë e transferimit të autoritetit vendimmarrës te secili prej anëtarëve tanë. Në këtë mënyrë do të ulim në minimum elitizmin politik dhe do t’i japim mundësinë një baze të madhe zgjedhësish tanë që të zgjedhin udhëheqjen e partisë sipas standardeve të tyre. Për shoqëritë e zhvilluara të demokracive perëndimore, kjo është mjaft e zakonshme, dhe për Malin e Zi, kjo zgjedhje e udhëheqjes në një parti politike është praktikisht në natyrë revolucionare. Dhe kush në Mal të Zi po e bën atë përparim demokratik? Është bërë nga Partia Demokratike e Socialistëve, e cila akuzohej vazhdimisht nga konkurrentët e saj si më pak demokratike. Dy detaje janë të rëndësishme në mënyrë që qytetarët të kuptojnë siç duhet se çfarë përfshin procesi i demokratizimit të brendshëm. Rivalët tanë politikë nuk njohën asnjë nga rezultatet e zgjedhjeve, përfshirë Referendumin e Pavarësisë së 2006-ës, derisa në vitin 2020 fituan të njëjtat zgjedhje, siç thonë ata, një qeveri autoritare që fitoi vetëm 1700 vota më pak.

Dhe më pas, në tranzicionin demokratik, që ishte më paqësor se edhe në SHBA, morën pushtetin dhe morën urime për fitoren e zgjedhjeve, edhe pse po bëheshin ndërtime që qeveria nuk ndryshonte pa tanke dhe pa gjak. Dhe detaji i dytë, jo më pak i rëndësishëm, sugjeron t’i kushtohet vëmendje se sa vite kanë qenë kryetarët aktualë të partive në ato poste. Ish-liderët tanë politikë, për arsye të përgjegjësisë politike dhe kulturës demokratike, hoqën dorë nga postet drejtuese në parti, në momentin kur arritën rezultate të pakënaqshme në zgjedhje.

Gatishmëria për të ndryshuar vendos një vijë të qartë përgjegjësie dhe dallimi midis Partisë Demokratike të Socialistëve dhe shumicës së konkurrentëve tanë. E megjithatë, nëse procesi i nisur i demokratizimit të brendshëm prek dikë tjetër, përveç PDS-së, do të jetë një lajm i mirë për gjendjen e përgjithshme të demokracisë politiko-partiake në Mal të Zi. Po të gjykojmë se si pas shpalljes së zgjedhjeve të menjëhershme partiake në PDS, ata nxituan të organizojnë kongrese partiake sipas rregullave të vjetra, do të thuhej se ende nuk u lejohen monopolet partiake.